Jorge ensaia o seu discurso para deixar a súa moza. Cando chegue a casa descubrirá algo inesperado.

Bibi é unha viúva que vive coa súa gata nun pequeno departamento. Aos setenta anos, refuxiada no seu propio mundo, apenas se se relaciona cos seus veciños. Ata que decide saír do seu encerro para axudar á súa veciña Julieta. Rematarán creando unha relación, nas marxes da soidade, identificadas na angustia común de esperar á morte.

A piscina dun pobo pequeno é visita obrigada dos seus habitantes. Da mañá á noite desfilan corpos de todas as idades para practicar ou aprender a nadar. Parecese un acto mecánico, rutineiro; non obstante, a voz oculta detrás de cada bañista emerxe e accedemos á súa intimidade, habitada por sonos, recordos e ocupacións diarias. Na noite, o espazo baleiro, silencioso, e a certeza de ter asistido a un fragmento da existencia.

Un home pretende facer un filme sobre a cidade de Xenebra (Suíza). Coa axuda dun amigo que vive noutro país busca como enfrontarse ao reto. Finalmente recorre á inspiración na obra e na figura de Jean Luc Godard. Decide ir a coñecelo mais equivócase de vila.

Baseado no poema "Como unha espada" de Díaz Castro.
Formou parte do proxecto audiovisual Nimbos.

Na busca de entender mellor o universo da pequena Sofía, Joan, nai devota, pasa por fermosas experiencias sensoriais. Unha historia sinxela de amor rodeado de poesía visual e sonora.

Unha carta de amor a Portugal na que rostros e presenzas expresan, en dúas breves palabras, o impacto humano da crise económica e social do país.

Unha nova perruqueira atende a unha antiga clienta.

Esta é a crónica da vida de Pedro, un pescador sumido nunha crise profesional debido á sobrepesca global que causou problemas significativos na localidade de Rabo de Peixe, nas Azores.

A historia de como Mónica quedou cega aos 21 anos e como foi descubrindo que estaba perdendo a visión.

Reflexións sobre o Encontro Transfronteirizo de Tracción animal 2014

Querido Tomás é a historia dunha " viúva de vivos": Sara, mestra de mediana idade , obsesionada por Tomás, o seu amor de xuventude, que un día emigrou a América.

Esperando a que chegue a hora de peche do bar no que traballan, Carmen e Lola entretéñense vendo unha película de ciencia ficción. Lola, a máis fantasiosa das dúas, non pode evitar imaxinar como sería coñecer un viaxeiro no tempo. A solución é ben doada: escribir unha carta citando un viaxeiro do futuro...¡en tan só uns minutos! E así, á unha da madrugada en punto, a porta do bar se abre e... Descubrirán Lola e Carmen o seu futuro?

Unha fábula, unha ría e un poema de Celso Emilio Ferreiro.

Na fronteira entre Galicia e Portugal, un home esquece os seus recordos ao beber auga dunha fonte. Comeza así un camiño cara á súa verdadeira identidade.

Un novo (?) cineasta regresa á casa dos seus avós para facerlles un vídeo-retrato. Diso vai o cine, non si?

Cando un home descobre que a súa muller posee un vibrador...

En xuño de 1943 un escuadrón alemán derriba un avión comercial fronte á costa de Cedeira. Non hai superviventes. Entre os pasaxeiros aparece un nome ilustre, Leslie Howard. Era xudéu, propagandista antinazi, un galán da industria de Hollywood. A miúdo, a historia escríbese con fragmentos do que xa foi esquecido. Este é o relato da historia que puido ser, ou quizáis non, a travesía da derradeira viaxe de Leslie Howard.

Un home nunha estanza de aspecto industrial, chea de engrenaxes: unha maquinaria que xira sen cesar, símbolo dun sistema cíclico. Está cego, e a súa cegueira non lle permite saír deste lugar. E mesmo cando o consegue, volve invariablemente ao punto de inicio. Esa é a súa condena.

Un home nacido nunha aldea do interior de Portugal volve visitar a familia que deixou atrás. Non obstante, as razóns da súa volta non están claras.

Brasil, 1970. Durante a dictadura brasileira, o xornalista Eduardo Pena descubrirá que a súa conciencia pode ser o peor inimigo.

Vladimir, a marioneta, viaxa entre a Rusia siberiana e Évora co obxecto de prestar homenaxe ao home real, de carne e oso, un home capaz de crer e soñar o imposible.

Eramos invisibles, é a historia dun pobo que fora invisibilizado conscientemente pola dereita nacional e a inxerencia norteamericana, un pobo sometido á alienación e a globalización capitalista, que co último goberno liderado polo presidente Manuel Zelaya estaba a romper esa mordaza, aumentando os seus dereitos democráticos en vías da creación dunha nova constitución e a refundación do país, a partir dun sistema moito máis participativo e incluyente. O pobo de Honduras, sufriu un duro golpe o 28 de Xuño, cando o seu presidente foi secuestrado e forzado ao exilio. Implantando un goberno de facto, a igrexa, o exército e a oligarquía (entre a que se inclúen os emporios mediáticos) apoderáronse da institucionalidad. A partir dese día e a pesar da insistencia e o adoutrinamento do novo goberno golpista e os seus aliados mediáticos, o pobo de Honduras tomou as rúas, levantando o país en pé de loita, pola liberdade, a democracia e o retorno do seu presidente. A resistencia do pobo hondureño foi recoñecida internacionalmente pola súa valentía e a súa dignidade. Apoderándose das rúas, con puños e voces alzadas, con miles de quilómetros recorrido, con vías cortadas en todo o país e centos de accións combativas, o pobo hondureño non se rende. Para eles e por eles está feita esta película.

Idália, alguén que viu o sol. Na súa vida, semella ser feliz.

“Pozo de almas” es un videoclip sobre relaciones, recuerdos, ahogarse y la necesidad de respirar, sobre caminos que se separan, la supervivencia, decirse adiós, dar un paso hacia delante y saltar al vacío. Todo ello se guarda en el Pozo de Almas, un lugar que nadie sabe con certeza absoluta si realmente existe.

Marta é azafata e vive co seu noivo nun pequeno piso. Un día érguese pola mañá e despídese do seu noivo no almorzo, antes de ir ao aeroporto. Dúchase e arránxase, e cando esta preparada de pronto se decata atrapada dentro ata que alguén veña a buscala de que non pode abrir a porta e quedou.

En vista de que vos, humanos, non sabedes solucioar os vosos propios problemas, os monetes sub- normales vimos a impartir xustiza máis elegancia co noso estilo sexy castizo.
 ¡¡¡Xa tardades en ir a mercar unha canoa, vádela precisar!!!

Dítico visual con pantalla partida na que asistimos ás dúas facetas da vida de Cruz Piñón: a do día a día da muller do rural e a da muller con ganas de aprender e de non deixar escapar o mellor dun mundo novo.
"Cruz Piñón" é unha chamada ao optimismo, unha historia de superación e aprendizaxe que nos devolve a confianza na capacidade do ser humano para evolucionar continuamente ata a propia realización .

Dous homes destinados a entrecruzar as súas vidas e bicicletas ata o absurdo.

Unha muller, un corte de luz e unha dinamo.

O faro é de 1967, pero ten varias reformas, porque o mar o oxida todo. Está nunha pequena illa e ten os mesmos anos que Félix Bacigalupo (Lois Soaxe), un mecánico da Mariña en profunda crise persoal, que chega alí para purgar a súa culpa, responsable como se sente dun triste episodio da súa vida. Home moi relixioso, acomete a súa autoimposta penitencia retirándose do mundo. Cando os seus dous novos compañeiros de traballo desaparecen, o taciturno Félix vese terriblemente só. Naquela misteriosa illa mínima só moran el e o seu Deus, co que tarde ou cedo deberá axustar contas. O atormentado fareiro busca cada vez maior refuxio na relixión, ata o extremo de non poder discernir entre a realidade e as fantasmagorías da súa mente. O sentimento de culpa e a soidade oxídano e corroen todo, como o mar. Cristóbal Arteaga (O triste olor da carne), novo cineasta chileno afincado en España, coquetea co realismo máxico neste filme que versa sobre a nosa relación coa fe, tan inexpugnable como fráxil.

O 15 de outubro de 1936 un suceso conmocionou a todo o Val Miñor. Logo de ahí, nove inscricións realizadas sobre a terra, decidiron que nunca o esquecésemos.

Documental de creación composto por planos dos redeiros traballando. E a búsqueda de un ritmo no movemento artesanal, a través de unha imaxe contemplativa.

A mirada de Xan Curricán guíanos polas rúas de Vilanova de Arousa, un pobo cheo de grandes cadros e interminables epifanías.

Miguel viaxa a Pontevedra, a súa cidade natal, co encargo de rexistrar as localizacións para unha película. A súa viaxe lévao de regreso ao lugar no que creceu, ao reencontro con vellos amigos, pero tamén, á posibilidade dunha nova relación: Alicia, una nova enfermeira que conseguirá apacigualo.
Miguel tratará de levar a término o seu traballo aínda que case sempre prefira gravar aos paisanos cos que se encontra, os movementos e os rostros dos seus amigos, os trens pasando ou o mar.

Unha viaxe en torno ao desarraigo (o cine) e o amor.

-

Que farías se tiveses que despedir ó teu mellor amigo? Nesta situación encóntrase Xullo, un novo xefe de sección dunha empresa aparentemente solvente, cando cae na conta de que Santi, xunto a outros 24 traballadores que están ás súas ordes, vaise á rúa. O seu xefe e tamén amigo, Max, lle dá consellos sobre como afrontar a situación, pero a bóla de neve irase a facer máis grande co paso do tempo.

“Somos Amigos” e unha curtametraxe que busca indagar nos límites entre a amizade e o traballo…se é que os hai ou os pode haber.

Chefa e Victoria, as únicas mulleres que comparten espazo, clima e aillamento nas illas Ons (Galicia), entenden a vida de forma oposta. A bravura e a enerxía dunha contrastan co medo ao que poida vir de fóra da outra. Fóra do Continente é o alegato que as propias protagonistas fan dunha illa case deserta. Na era das (tele)comunicacións e das sociades 2.0, dous matrimonios conviven durante todo o ano nunha illa da que non se poden separar. Lonxe das grandes cadeas de supermercados, da sanidade e da educación, Cesáreo, Victoria, Emilio e Chefa resístense a abandoar as illas Ons (Galicia).

Dende nena, a Sonsoles fascínalle a maxia. Por iso, cando o ilusionista John Mistery o invita a formar parte dun número de hipnotismo, non pode ser máis feliz.

O problema é que cumprir o seu sono vai ser o pesadelo doutros ...

Um filme sobre as memórias de um personagem vivo, de um personagem que está vivo dentro do filme, que fala sobre si, que nos leva para os episódios da sua história, os que quer e da forma que quer. É um filme sobre o meu amigo Manuel, sobre a partilha de intimidade e o interesse pelo outro. Queria perceber como a minha sensibilidade, os meus vídeos caseiros, as minhas memórias e emoções me poderiam ajudar a compreender a singularidade das suas e vice-versa. Queria que alguém dissesse que o Manuel, como tantas vidas que passam pelo Tejo, esteve aqui.

Jorge é um jardineiro de 50 anos de idade. Ele se constrói pela segunda vez uma casa com as próprias mãos porque aquela onde morou nos últimos 16 anos foi destruída pela Prefeitura do Rio de Janeiro para as obras de alargamento da pista Transoeste, pista de conexão da nova zona Olímpica. A sua historia è a historia de muitos brasileiros afetados por esse sistema de desenvolvimento e da organização de mega-eventos como a Copa do Mundo e os Jogos Olímpicos.

Cando Celtia se entera de que a súa nai vai pechar o restaurante que leva rexentado durante máis de 30 anos en Londres, non sabe como enfrontarse á esta situación. Vai falar con ela cando María está empaquetando vasos, pratos e recordos. As dúas aprenden a verse como mulleres máis alá da súa relación materno filial.

Juvenal é condutor de metro en Belo Horizonte, Margo controla o fluxo de trens. Ambos os dous viven nun estado de profunda soidade, cada un ao seu xeito. Esta película é unha reflexión sobre as diferentes formas da soidade e a amizade no universo urbano de Brasil.

Unha violinista interpreta desesperadamente contra a súa propia existencia. o esforzo, a superación e a loita son a única guía dos seus sonos.

O intento por alcanzar a perfección deixa estigmas no propio corpo, pero nada parece importar cando a meta acaricia a liberdade absoluta, fóra de calquera atadura...